"Deze reistas is meegeweest op al mijn expedities, van Antarctica tot Alaska en van Svalbard tot Chili en Vanuatu. Hier heb ik mijn kleding in gedragen tijdens de meest extreme scenario's. Tijdens een 5-daagse oversteek per boot door de Straat Drake, met 10 meter hoge golven. In de jungle van Vanuatu, onderweg om van een actieve vulkaan af te boarden. En over de ijskap van het eiland Svalbard, een 200 km lange tocht bij een temperatuur van -30 graden Celsius. Dus je kan wel zeggen dat ik heel veel mooie herinneringen aan deze tas heb."

"Deze jas is met me meegegaan de Grand Capucin op toen ik de Voie Petit deed, volgens velen een van de moeilijkste routes in Europa op die hoogte. Ik heb hem aangehouden in mijn slaapzak toen we halverwege de route de nacht doorbrachten op een smalle richel van maar 80 cm breed. Ik had gewoon geen energie meer om hem uit te doen. Na deze op zijn zachts gezegd enerverende nacht hebben we de volgende dag de top bereikt."

"Ik koos deze jas voor mijn eerste beklimming van de 2700 meter hoge Cerro Piergiorgio in Patagonië, via de westflank. Een wand die helemaal leeg leek, met niets om je aan vast te houden, even hoog en verticaal als de legendarische El Capitán. Het was een nogal bittere ervaring om de top 's nachts te bereiken, zonder van het uitzicht te kunnen te genieten. Maar dat vergat ik gelijk omdat ik zo blij was dat ik deze zware, gevaarlijke klimtocht met goed gevolg had afgerond."

"Deze jas had ik aan tijdens mijn maandlange expeditie naar Antarctica. Het doel? Zoveel mogelijk toppen van het Wolf’s Jaw-massief beklimmen. Ik ging mijn "comfort zone " helemaal te buiten. De grootste uitdaging was de kou, die erg gevaarlijk was. Ik woonde op een gletsjer en klom met skischoenen aan. De omgeving is echt wild daar. Het was een avontuur vol compleet nieuwe ervaringen. Om dat te evenaren, zou ik naar Mars moeten afreizen."

"Deze reistas had ik bij me op de expeditie naar Nanga Parbat (8126 m). Deze piek van 8000 meter wordt ook wel de "killer mountain " genoemd. Op een hoogte van ongeveer 7200 meter waren de omstandigheden te gevaarlijk om verder te gaan. Een gevaarlijke combinatie van kou en wind dwong ons om te keren. Een grote teleurstelling natuurlijk. Maar we zworen dat we die top ooit zouden bereiken. Op de tas staat een nummer dat naar Nanga Parbat verwijst, als eerbetoon."

"Nanga Parbat. 8000 m. Ik ben helemaal alleen. Het waait al 10 uur non-stop en de wind is ijskoud. Het is tijd om een besluit te nemen: Als ik probeer de top te bereiken, zal ik mijn familie nooit meer zien. Ik weet dat de omstandigheden zeer extreem zijn en besluit daarom te stoppen en af te dalen. Dit was geen gemakkelijke beslissing. Maar erna voelde ik me nog sterker en gemotiveerder. En daar staat deze jas voor."

"Deze jas is met mij naar Antarctica geweest. We beklommen de Ulvetanna (2930 meter), bij een temperatuur van -30 graden Celsius. In deze bergketen zijn de rotsen ontzettend ruw. Je zou denken dat scherpe rotsen stevig zijn. Maar we ontdekten dat het tegenovergestelde waar kan zijn. Op de meest angstaanjagende momenten schoten de ergste scenario's door mijn hoofd. Wat als... er een touw zou vallen? Of als het touw zou breken? Dat houdt je alert. Maar het mag je nooit tegenhouden. Het is een extra motivatie om door te gaan."

"Met deze rugzak heb ik heel wat avonturen meegemaakt. Hij is heel veelzijdig en daarom hebben we hem bij verschillende klimtochten meegenomen. Een van de meest gedenkwaardige was de beklimming van Punta Giradili, een klif die uitkijkt over de kustlijn van Sardinië. Een juweeltje onder de rotsklimlocaties, met twee routes die in 2006 werden uitgezet. We hebben ze allebei in één dag gedaan. Elf uur vol geweldige hellingen en lastige delen, allemaal free climbing, op eigen kracht."